ខ្ញុំសូមជូន(សារសម្លេងនេះទៅ)ថ្នាក់ដឹកនាំក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំង Covid-19
ក៏ដូចជាថ្នាក់ដឹកនាំក្នុងរាជរដ្ឋាភិបាល និងផ្នែកពាក់ព័ន្ធទាំងអស់!
កន្លងទៅយើងបានរៀបចំស្ដុកបម្រុង និងរៀបចំខ្លួន ដោយមិនទាន់មានផ្នែកណាមួយមានការថ្លោះធ្លោយទេ បើទោះបីប្រទេសយើង … ត្រូវបានជនបរទេសខ្លះ សរសេរអត្ថបទបន្ដុះបង្អាប់នៅលើសារព័ត៌មាន នៅពេលដែលប្រទេសគេកំពុងលិចលង់ ដោយការខ្វះចន្លោះ នៃការធ្វើអភិបាលកិច្ចអំពីសុខភាពរបស់ប្រជាជនគេក៏ដោយ។ សម្រាប់យើង គឺយើងមានមោទនភាព ដោយសារតែក្រសួងសុខាភិបាលនិងផ្នែកពាក់ព័ន្ធ រាប់ទាំងការស្ដុកបម្រុងស្បៀងអាហារ និងការធ្វើកិច្ចការងាររបស់យើងបានប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាពខ្ពស់។
កន្លងទៅខ្ញុំបានចេញបញ្ជាឱ្យទិញម៉ាស ៥ លាន ២ សែន ជាម៉ាសធម្មតា និង ២០ ម៉ឺនម៉ាសសម្រាប់គ្រូពេទ្យ បូកនឹងខោអាវពេទ្យ ៥ ពាន់ កំផ្លេ ដែលក្នុងនោះមានផលិតក្នុងស្រុកខ្លះ និងនាំពីក្រៅប្រទេសខ្លះ ដែលមានមួក ក្បាំងមុខ និងអ្វីដែលទាក់ទងជាមួយនឹងការការពារគ្រូពេទ្យ។ នេះជាការចាំបាច់។ យើងមិនអាចឱ្យគ្រូពេទ្យណាម្នាក់ឆ្លងដោយសារតែខ្វះការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងនោះទេ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំសុំចេញបទបញ្ជាបន្ថែម ដែលយើងមានការស្ដុកបម្រុងរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលមួយកម្រិតទៀត។
ក្នុងស្ដុកបម្រុងរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលនេះ ខ្ញុំចេញបញ្ជាដូចតទៅ ទី ១ គឺស្ដុកបម្រុងម៉ាសសំរាប់រាជរដ្ឋាភិបាលគឺចំនួន ១០ លានម៉ាស ហើយការស្តុកបម្រុង ១០ លានម៉ាសនេះ សូមបញ្ជាក់ តែពាក្យថាស្ដុក បើកាលណាប្រើអស់ ១ លាន ម៉ាស ត្រូវបញ្ជូន ១ លានមកវិញ ឬក៏ ២ លានមកវិញ គឺមិនត្រូវឱ្យទាបជាង ១០ លានទេ។ ត្រូវផលិតនៅក្នុងស្រុកបន្ថែម។ បើសិនជាមានការខ្វះខាត ត្រូវទិញពីក្រៅប្រទេសចូលមកជាមួយរោងចក្រនៅកំពង់សោម ដែលត្រូវការផលិតឱ្យយើងជាបន្ដបន្ទាប់ ដើម្បីឱ្យម៉ាសនេះមិនឱ្យតិចជាង ១០ លានទេ។ បើសិនរោងចក្រផលិតបានកាន់តែច្រើន យើងទិញយកទាំងអស់ ដើម្បីយើងយកមករក្សាក្នុងស្ដុក នេះជាយុទ្ធសាស្ដ្ររបស់រាជរដ្ឋាភិបាល។
សម្រាប់ផ្នែកសំលៀកបំពាក់គ្រូពេទ្យត្រូវទិញ ៥ ពាន់ កំផ្លេ សម្រាប់ស្ដុករបស់រាជរដ្ឋាភិបាល គឺទិញដូចលើកមុន ទិញមកពីក្រៅស្រុក និងក្នុងស្រុក ដើម្បីផ្គុំគ្នាឱ្យទៅជាសំលៀកបំពាក់គ្រូពេទ្យ។ ម៉ាសសម្រាប់គ្រូពេទ្យ ដែលមុននេះស្ដុកបម្រុងនៅក្នុងក្រសួងសុខាភិបាលមាន ៣ ម៉ឺន ៤ ពាន់ ខ្ញុំឱ្យទិញ ២០ ម៉ឺន។ (សម្ភារៈ) ៥ ពាន់កំផ្លេហ្នឹង ទុកនៅក្រសួងសុខាភិបាលប្រើប្រាស់ចុះ … ប៉ុន្ដែឥឡូវ ខ្ញុំឱ្យស្ដុកសម្រាប់ខោអាវគ្រូពេទ្យមាន ៥ ពាន់ សម្រាប់ បូកនឹងម៉ាសគ្រូពេទ្យ ៥០ ម៉ឺនម៉ាស ដើម្បធានាថាគ្រូពេទ្យរបស់យើងមិនខ្វះម៉ាសប្រើប្រាស់នោះទេ។
ចំពោះអាល់កុល កន្លងទៅ (យើងបានណែនាំ)ឱ្យផលិត … ការផលិតយកមកប្រើប្រាស់ជាចរន្ដក្នុងមួយថ្ងៃ ៣ ពាន់ ៤ ពាន់ ៥ ពាន់លីត្រ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំចេញបញ្ជាឱ្យស្ដុកបម្រុងយុទ្ធសាស្ដ្ររបស់រាជរដ្ឋាភិបាលឱ្យបាន ១ លានលីត្រយ៉ាងតិច។ ប្រសិនប្រើប្រាស់អស់ថា ២០ ម៉ឺនលីត្រ ត្រូវតែដាក់ឱ្យផលិត(ឱ្យគ្រប់) ១ លានលីត្រឡើងវិញ ដើម្បីឱ្យធានាថាយើងមិនមានការខ្វះខាតទេ … ដោយសារឯកឧត្តម សុខ ចិន្ដា និងឯកឧត្តម ជូ វិចិត្រ ធ្លាប់បានធ្វើកិច្ចការងារនេះជាមួយម្ចាស់រោងចក្រ ហើយឯកឧត្តម សុខ ចិន្ដា ធ្លាប់បានធ្វើការងារនេះ ជាមួយឯកឧត្តម ម៉ម ប៊ុនហេង ជាមួយលោកជំទាវ យក់ សម្បត្ដិ ដូចនេះសូមបន្ដធ្វើ។
សូមបញ្ជាក់ឡើងវិញ ម៉ាសត្រូវស្ដុកបម្រុង ១០ លានម៉ាស សំលៀកបំពាក់គ្រូពេទ្យ ៥ ពាន់កំផ្លេ បូកជាមួយម៉ាស់ N95 (ចំនួន) ៥ ពាន់ម៉ាសបន្ថែមទៀត។ ស្ដុកនេះមិនចំាបាច់យកទៅទុកនៅឯណាទេ គឺទុកនៅក្រសួងសុខាភិបាលដដែល គ្រាន់តែពេលយកប្រើប្រាស់ គឺសុំការអនុញ្ញាតថាប្រើប្រាស់ស្ដុករបស់រាជរដ្ឋាភិបាល។ ជូនព័ត៌មានមកខ្ញុំ ដើម្បីខ្ញុំបញ្ជាទិញថែមតែប៉ុណ្ណោះ។ បានសេចក្ដីថា (របស់ទាំង)នោះជារបស់ពេទ្យ ហើយស្ដុកតាមក្បួនខ្នាតរបស់គេ។ ដោយឡែក អាល់កុលត្រូវតែរក្សាទុកស្ដុកនេះ (ដើម្បី)ចៀសវាងការលំបាកក្នុងការគ្រប់គ្រងស្អីៗ អាចឱ្យរោងចក្រជួយគ្រប់គ្រងឱ្យយើង។ ក្នុងករណី ដែលរោងចក្រអេស្កាដេ មិនអាចផលិតគ្រប់គ្រាន់ យើងអាចទាក់ទងជាមួយរោងចក្រដទៃទៀតដូចជា រោងចក្រកូរ៉េដែលធ្វើអេតាណុល ក៏អាចនឹងផលិតឱ្យយើងបានដែរ ដើម្បីត្រៀមទុកបម្រុងជាយថាហេតុ (សំរាប់)យើងប្រើប្រាស់ …។
ឯផ្នែកមួយទៀត ទាក់ទងនឹងបញ្ហាការស្តុកស្បៀង គឺឯកឧត្ដម អូន ព័ន្ធមុនីរ័ត្ន ឯកឧត្តម ប៉ាន សូរស័ក្តិ ក៏បានរាយការណ៍ឱ្យខ្ញុំជាបន្តបន្ទាប់រួចហើយ។ ខ្ញុំគាំទ្រ ហើយនឹងឱ្យគិតគូរបន្ថែមទៅលើបញ្ហាក្រៅពីការស្តុកអង្ករ និងស្រូវ។ យើងត្រូវគិតពិនិត្យអំពីបញ្ហាឱ្យរោងចក្រផលិតមីនៅក្នុងប្រទេសរបស់យើង បង្កើនសមត្ថភាពផលិត។ រាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវតែធានាថាយករបស់គេក្នុងប៉ុន្មាន ហើយយើងស្តុកនៅកន្លែងនោះ យើងបង់ប្រាក់ឱ្យគេមួយចំនួន (ដើម្បី)គេអាចផលិតចាក់ចូលទីផ្សារ ចៀសវាងការ(ខ្វះទំនិញនេះនាំដល់ការ)ឡើងថ្លៃ។ រោងចក្ររបស់យើងមានដល់ទៅ ៤ ធំៗ។ អញ្ចឹងទេ យើងផលិតមីហ្នឹងបន្ថែម ដើម្បីចាក់ចូលទីផ្សារ។ ក្រៅពីនោះគឺរោងចក្រនីមួយៗ មានកាតព្វកិច្ច គឺបម្រុងឱ្យរដ្ឋប៉ុន្មាន?
ឯកឧត្ដម អូន ព័ន្ធមុនីរ័ត្ន ឯកឧត្តមទេសរដ្ឋមន្រ្តី ចម ប្រសិទ្ធ ឯកឧត្តម ប៉ាន សូរស័ក្តិ ត្រូវធ្វើការជាមួយគ្នាពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងបញ្ហាស្តុកស្បៀងនេះ។ ហើយក៏មានឯកឧត្តម វ៉េង សុខុន ខាងកសិកម្មផងដែរ អំពីបរិមាណស្តុក។ ហើយប្រភពត្រី ដែលនៅកន្លែងត្រូវការលក់ដូរស្អីៗនេះ ដើម្បីចៀសវាងការឡើងថ្លៃត្រី។ ត្រីក៏ត្រូវតែរក្សាទុក គឺក្នុងរយៈពេលនេះគួរតែមានការហាមឃាត់ការនាំចេញត្រីទៅក្រៅប្រទេសផងដែរ។ កន្លងទៅយើងមិនបានហាមឃាត់ទេ យើងហាមឃាត់តែស្រូវ/អង្ករ ក៏ប៉ុន្តែអាចនឹងនៅមានការនាំចេញត្រី។ អញ្ចឹងក៏សុំឱ្យត្រីបង្វិលមកលក់ក្នុងទីផ្សារកម្ពុជាយើងវិញ។
ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់សាជាថ្មីម្ដងទៀតថា ថវិកាប្រមាណជាង ១១ លានដុល្លារ ដែលសប្បុរសជនបានចូល ឥឡូវនេះ (មានទាំង)រាប់រយមន្រ្តីរាជការរបស់យើងបានរួមជាវិភាគទានជាប្រាក់បៀវត្សរបស់ខ្លួនដើម្បីជួយ។ ខ្ញុំសុំឱ្យប្រើប្រាស់ថវិកាទាំងនេះ ជួយទៅដល់ប្រជាជនវិញ ទៅទិញម៉ាស ទិញសម្ភារៈរបស់គ្រូពេទ្យ ម៉ាសរបស់គ្រូពេទ្យ ទិញអាល់កុល ហើយនិងការត្រៀមបម្រុងសម្រាប់ខាងផ្នែក និយាយរួម យើងត្រៀមបម្រុងសម្រាប់ជួយទៅដល់ប្រជាជនវិញ។
ខ្ញុំសុំអំពាវនាវផងដែរ ឯកឧត្តម ម៉ម ប៊ុនហេង ឯកឧត្ដម អូន ព័ន្ធមុន្នីរ័ត្ន អាចបង្កើនថវិកាសម្រាប់បង្កើននូវជីវភាពរបស់គ្រូពេទ្យនៅជួរមុខ។ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែនេះ គ្រូពេទ្យទាំងនេះអត់បាននៅជិតប្រពន្ធ/កូនទេ គឺជាការលះបង់មួយធំណាស់។ ដើម្បីកុំឱ្យក្រុមគ្រូពេទ្យនេះមានការពិបាកក្នុងការគិតទៅដល់ក្រុមគ្រួសារ ខ្ញុំសុំស្នើឱ្យពិនិត្យបង្កើននូវប្រាក់ឧបត្ថម្ភសម្រាប់គ្រូពេទ្យនេះថែមទៀត។ ឱ្យគ្រូពេទ្យទាំងនេះនឹងនរចិត្ត កុំខ្វល់ទៅដល់បញ្ហាគ្រួសារដែលនៅផ្ទះ ហើយដែលគ្នាមិនបានទៅជួបសោះ ជាពិសេស ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ថែទាំ បំប៉នគ្រូពេទ្យរបស់យើង ដើម្បីឱ្យគ្រូពេទ្យរបស់យើងមានលទ្ធភាពដើម្បីនឹងធ្វើការគ្រប់គ្រាន់។
នេះជាការបញ្ជាមួយបន្ថែមទៀត ទៅលើការគិតគូរនៅគ្រប់ករណីទាំងអស់ ហើយសុំពិនិត្យអំពីបញ្ហាប្រេងផងដែរ។ ដោយសារយើងត្រៀមជាយថាហេតុនូវករណីដែលពលរដ្ឋរបស់យើងធ្វើដំណើរពីប្រទេសថៃ ចូលមកកម្ពុជាមកដល់ពេលនេះ គឺមានជាង ៥ ម៉ឺននាក់ ជិត ៦ ម៉ឺននាក់ ប៉ុន្តែនឹងមានបន្តមកបន្តទៀត។ ខ្ញុំបានជ្រើសរើសសេណារីយោ ៤ យ៉ាង។ ក្នុងជម្រើស ៤ នោះ ខ្ញុំយកជម្រើសទី ៤។ បើយកជម្រើសទី ៤ គឺយើងត្រូវពិនិត្យទៅតាមទល់ដែន ហើយមានមួយចំនួនយើងត្រូវពិនិត្យសុខភាពរបៀបណា? បំពាក់សម្ភារៈរបៀបណាឱ្យនៅកន្លែងនោះ? ត្រូវតែក្រសួងសុខាភិបាលម្ចាស់ការ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការងារនេះជាមួយនឹងក្រុមការងារនៅតាមព្រំដែនទាំងអស់។
សុំលុយកាក់នោះក៏ត្រូវទិញជាមុង ជាភួយ ជាកន្ទេលសម្រាប់អ្នកដែលរស់នៅ។ គេថា ដាក់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែក ហើយមិនមែននៅតាមសណ្ឋាគារ តែនៅតាមសាលារៀន កន្លែងនេះ/នោះ តម្រូវឱ្យមានមុង មានភួយ និងកន្ទេល មានខ្នើយ។ ជួនកាល ខ្នើយពិបាករក ប៉ុន្តែមានមុងត្រូវតែមាន ភួយត្រូវតែមាន កន្ទេលត្រូវតែមាន ហើយនិងបន្ថែមក្រមាជួនចំពោះពួកគាត់។ ពេលដែលគាត់ចេញទៅឱ្យគាត់យកទៅ(ជាមួយគាត់)។ យើងចេញស្តុកហ្នឹង ហើយទាក់ទងនឹងការដឹកជញ្ជូនទៀត យើងអាចប្រើប្រាស់នូវរថយន្តរបស់កងទ័ព កងពលលេខ ៩០ និង ៩៩ យករថយន្តកងទ័ព ដាក់ដំបូលដាក់អីឱ្យស្រួល ដឹកពួកគាត់ទៅកាន់មូលដ្ឋាន ហើយឱ្យមូលដ្ឋានគ្រប់គ្រងពួកគាត់នេះ ឱ្យដាក់(ពួកគាត់)នៅដាច់ដោយឡែកទៅតាមក្រុមគ្រួសារ ឬដាក់ដាច់ដោយឡែកនៅតាមសហគមន៍។
ធ្វើតាមនេះ។ មានការរៀបចំល្អហើយ ជាង ៥ ម៉ឺននាក់ដែលមករួចហើយ។ មិនទាន់បង្កហានិភ័យណាមួយសម្រាប់សុខភាពសាធារណៈតាមសហគមន៍នៅឡើយទេ ដោយសារតែការគ្រប់គ្រងបងប្អូនយើងធ្វើបានល្អណាស់។ សូមអបអរសាទរ កោតសរសើរចំពោះថ្នាក់ភូមិ ថ្នាក់ឃុំ ថ្នាក់ស្រុក ហើយនិងថ្នាក់ជាតិរបស់យើងដែលបានចុះទៅមូលដ្ឋានធ្វើកិច្ចការដ៏ល្អ ទាំងការឃោសនាផង ទាំងការណែនាំសព្វគ្រប់ផង ដែលធ្វើឱ្យយើងគ្រប់គ្រងបានសភាពការណ៍បែបនេះ។
អញ្ចឹងទេ សុំចាត់ចែងធ្វើកិច្ចការងារហ្នឹង។ បញ្ជាក់ឡើងវិញ។ សរុប ផ្នែកសុខាភិបាលមានម៉ាស ១០ លាន ខោអាវគ្រូពេទ្យ ៥ ពាន់កំផ្លេ ម៉ាសគ្រូពេទ្យ ៥០ ម៉ឺន អាល់កុល ១ លានលីត្រ ជាស្តុកបម្រុងរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ប៉ុន្តែអ្នកគ្រប់គ្រងស្តុកគឺក្រសួងសុខាភិបាលដដែល ហើយពេលណាយកចេញប្រើប្រាស់ត្រូវយកទៅបញ្ចូលឱ្យគ្រប់ស្តុកឡើងវិញ។ ឯរបស់ដែលបញ្ជាទិញរួចមកហើយរាប់លានម៉ាសនេះគឺថា ក្រសួងសុខាភិបាលចាត់ចែងប្រើប្រាស់តាមតម្រូវការទៅ … ប៉ុន្តែ នេះជាស្តុកបម្រុងយុទ្ធសាស្រ្តរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល។ ឯផ្នែកខាងស្បៀងគឺសុំ ឯកឧត្តម អូន ព័ន្ធមុនីរ័ត្ន ឯកឧត្តម ចម ប្រសិទ្ធ ឯកឧត្តម ប៉ាន សូរស័ក្កិ ឯកឧត្តម វ៉េង សុខុន ពិភាក្សាជាមួយគ្នា តើស្តុកស្រូវប៉ុណ្ណឹងអាចគ្រប់គ្រាន់ទេ? នេះជាចំណុចដែលយើងត្រូវពិចារណាជាមួយគ្នា។ តើត្រូវការមីប៉ុន្មាន? ហើយឱ្យរោងចក្រណាផលិតប៉ុន្មាន?
ខ្ញុំក៏សុំបញ្ជាក់ដែរ ក្រៅពីមីក៏ត្រូវពិភាក្សាអំពីបញ្ហាទឹកស្អាត។ អញ្ចឹងអាចនឹងផ្តល់ឱ្យរោងចក្រនេះ ត្រៀមទឹកស្អាតឱ្យរដ្ឋាភិបាលប៉ុណ្ណេះ។ ទឹកផឹកដូចជា វីតាល់ ដូចជា អារុណា ដូចជាច្រើនប្រភេទ មានតាំងពី Evian ផលិតក្នុងស្រុកយើង គឺក្រុមហ៊ុនណាផលិតឱ្យយើងប៉ុន្មាន ដល់ពេលយើងមានត្រូវការនៅកន្លែងណាមួយ ឧទាហរណ៍ថាមានហានិភ័យនៅតំបន់ណាមួយ យើងដឹកទាំងទឹកហ្នឹងទៅឱ្យប្រជាពលរដ្ឋទទួលទានតែម្តង កុំឱ្យខ្វះខាត …។ ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ ខាងផ្នែកឯកឧត្តម អូន ព័ន្ធមុនីរ័ត្ន ដែលទទួលបន្ទុកទៅលើការគ្រប់គ្រងស្បៀង និងផលិតចំណីអាហារបន្ថែម គឺត្រូវគិតគូរបញ្ហាទឹកការទទួលទានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើង។ គ្រូពេទ្យរបស់យើងត្រូវតែប្រើទឹកស្អាត ហើយអ្នកជំងឺទាំងឡាយត្រូវតែប្រើទឹកស្អាត ទឹកដបតែម្តង ហើយអាចប្រើដបតូច ដបធំ … ប៉ុន្តែ និយាយរួមដបតូចៗទៅវាស្រួលប្រើ …។
ប្រើប្រាស់ថវិកាទាំងឡាយ ដែលថវិកាសប្បុរសជន និងមន្រ្តីរាជការរបស់យើងបរិច្ចាគ គឺអត់មានប្រើប្រាស់មកខាងជំនួយ មកខាងរដ្ឋទេ។ យើងយកថវិកានេះ ជូនទៅប្រជាពលរដ្ឋវិញ។ ថវិការដ្ឋត្រូវបានប្រាស់ទៅលើចំណុចមួយចំនួនដែលថវិការបស់សប្បុរសជនមិនបានប្រើប្រាស់។ យើងទម្លាក់ថវិការដ្ឋទៅឱ្យតែម្តង រាប់ទាំងការផលិតម៉ាសស្អីៗ បើសិនជាថវិកានោះវាស្តើង គឺជូនថវិការដ្ឋចេញ។
ស្បៀងអាហារស្អីៗ នេះ គឺប្រើប្រាស់ថវិការដ្ឋទាំងអស់។ ហើយការបំប៉នគ្រូពេទ្យ ខ្ញុំនៅតែទាមទារថាធ្វើម៉េច ឱ្យតម្លើងបំប៉នគ្រូពេទ្យនេះឱ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ដើម្បីឱ្យគាត់មានកម្លាំងចិត្ត កុំឱ្យគាត់ខ្វល់ខ្វាយពីក្រុមគ្រួសារ ដោយគាត់ធ្វើការមិនបានជួបប្រពន្ធកូននោះ។ អញ្ចឹងសុំចាត់ចែងប្រើប្រាស់ទៅ យើងជាប្រទេសក្រ ប៉ុន្តែយើងមិនក្រខាងចិត្តគំនិតនោះទេ យើងចេះគ្រប់គ្រងប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើង។ មកដល់ម៉ោងនេះមិនទាន់មានអ្នកណាមួយស្លាប់ទេ។
លទ្ធផលថ្ងៃនេះ គឺល្អប្រសើរណាស់។ គ្មានអ្នកឆ្លង ហើយអ្នកដែលជាសះស្បើយរហូត ១៥ នាក់ ក្នុងពេលដែលអ្នកសរសេរកាសែតពីបរទេស(មួយចំនួន នៅ)ប្រទេស(ខ្លួនឯង)ស្លាប់មួយថ្ងៃៗ រាប់រយ និងឡើងដល់ពាន់។ ប៉ុន្តែគេបែជាមកប្រដៅយើងថាជាប្រទេសដែលមានហានិភ័យធំណាស់។ បន្តិចទៀតខ្ញុំនឹងឱ្យហ្វេសប៊ុករបស់ខ្ញុំបង្ហោះ អំពីរូបភាពមួយស្តីអំពីជនជាតិខ្មែរម្នាក់ត្អូញត្អែរនៅឯប្រទេសក្រៅ អំពីតើសេវាសុខភាពរបស់ប្រទេសក្រៅតើវាយ៉ាងម៉េច ប្រៀបធៀបទៅនឹងសេវាសុខភាពរបស់ប្រជាជនកម្ពុជាដែលយើងក្រ។ បញ្ហាវាមិនស្ថិតត្រង់ថា សេវារបស់អ្នកឯងពូកែ ឬមិនពូកែទេ វាស្ថិតនៅត្រង់មេដឹកនាំណាពូកែពិតប្រាកដ។ អារឿងសម្ភារៈទំនើបវាចេះតែទំនើប ប៉ុន្តែមនុស្សវាមិនទំនើប វាក៏នៅមិនទំនើបអញ្ចឹងដែរ។ យើងមិនទំនើបប៉ុន្តែយើងមានវិធានការជាក់ស្តែងរបស់យើង។ យើងក៏នៅតែអាចស្រោចស្រង់ និងដោះស្រាយប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើងមិនឱ្យធ្លាក់ទៅក្នុងការភ័យខ្លាច។ គេតែងតែនិយាយថា លោក ហ៊ុន សែន ដូចជាខ្វះខាតការយកចិត្តទុកដាក់ ក៏ប៉ុន្តែគេមិនស្គាល់នូវសិល្បៈនៃការចាត់ចែង និងដោះស្រាយបញ្ហាបែប ហ៊ុន សែន នោះទេ។ ដំបូងឡើយគឺខ្ញុំគ្រាន់តែប្រកាសកុំឱ្យប្រជាជនភ័យខ្លាច ហើយបន្ទាប់ទៅយកវិធានការជាបន្តបន្ទាប់ដែលវិធានការនោះមិនផ្តល់ការភ័យខ្លាចឱ្យប្រជាជនកម្ពុជានោះទេ។ ពួកគេនឹងយល់ក្រោយបញ្ចប់ Covid-19 អ្នកណាខ្លាំងអ្នកណាខ្សោយ។ (រឿង)ស្ថិតនៅត្រង់ថា តើអ្នកណាខ្លះទុកឱ្យប្រជាជនស្លាប់គរជើង អ្នកណាខ្លះដែលប្រជាជនខ្លួនគ្មានការស្លាប់។
កន្លែងហ្នឹងជាលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យធំជាងគេ។ នៅកន្លែងហ្នឹង ខ្ញុំគិតថាពួកកាសែតបរទេស វានឹងចូលដល់ដំណាក់កាលដែលវាបាក់មុខនៅពេលក្រោយ។ សូម្បីតែឥឡូវ (អ្នកសារព័ត៌មានក្នុង)ប្រទេសដែលពូកែសរសេរបន្តុះបង្អាប់ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍដូចជា កម្ពុជា ឡាវ មីយ៉ាន់ម៉ា នេប៉ាល់ ស្រីលង្ការ ស្អីៗ កំពុងតែបាក់មុខជាបន្តបន្ទាប់ហើយ នៅពេលដែលប្រទេសរបស់ពួកគេកំពុងតែឈានដល់(ការស្លាប់)រយពាន់ ដែលនឹងអាចឈានទៅដល់ហានិភ័យខ្ពស់ជាងនោះថែមទៀត។ គ្រូពេទ្យគ្មានទាំងម៉ាសពាក់ខ្លួនឯងផងនោះ។ ហ្នឹងជាវិធីគ្រប់គ្រងនៃអ្នកដែលចាត់ទុកថាអភិបាលកិច្ចសកល អភិបាលកិច្ចបែបទំនើប។ យើងមិនប្រដៅគេទេ ក៏ប៉ុន្តែយើងរំលឹកខ្លួនយើងថា ពេលនេះយើងបញ្ចេញកម្លាំងទាំងអស់ដើម្បីធ្វើកិច្ចការងារជាផលប្រយោជន៍របស់ប្រជាជនយើង។
កុំទុកឱ្យប្រជាជនណាម្នាក់ស្លាប់ ដោយយើងមិនបានដឹង ហើយមិនបានដោះស្រាយ។ នេះគឺជាបញ្ហាធំ មិនមែនគ្រាន់តែបញ្ហា Covid-19 ទេ។ យើងត្រូវពិនិត្យមើលប្រជាជនយើងដែលខ្វះខាតស្បៀងត្រូវផ្តល់ស្បៀងឱ្យពួកគាត់បានបន្ទាន់បានឆាប់។ កុំឱ្យពួកគាត់ខ្វះស្បៀងអាហារឱ្យសោះក្នុងពេលដែលសភាពការណ៍មានការប្រែប្រួលពីក្រៅប្រទេស និងនៅក្នុងប្រទេស។ យើងត្រូវគ្រប់គ្រងអ្វីៗដែលមានក្នុងប្រទេសរបស់យើង និងចាត់ចែងប្រើប្រាស់ធនធានដែលមានរបស់យើងសម្រាប់បម្រើប្រជាជនរបស់យើង។ សូមអរគុណ សង្ឃឹមថា សម្តេច ឯកឧត្តម លោកជំទាវអស់លោក លោកស្រី នឹងយកទៅអនុវត្តឱ្យបានល្អ៕
