ខ្ញុំសូមផ្ញើជូនឯកឧត្ដមអភិបាលរាជធានី/ខេត្តទូទាំងប្រទេស។ ខ្ញុំសូមរំលឹកអំពីសារ ដែលយប់ថ្ងៃទី ២៩ វិច្ឆិកា និងថ្ងៃទី ៣០ វិច្ឆិកា ដែលខ្ញុំថ្លែងការណ៍បើកការដ្ឋានសាងសង់ផ្លូវនៅខេត្តសៀមរាប។ ពេលនោះខ្ញុំបានប្រគល់អំណាចទៅឱ្យគ្រប់ស្ថាប័នរបស់ថ្នាក់ជាតិ (ដើម្បីនឹង)សម្រេចបិទកន្លែងធ្វើការមួយចំនួន ឬក៏បិទទាំងស្រុង។ ឯចំពោះអភិបាលរាជធានីខេត្ត ខ្ញុំឱ្យពិនិត្យអំពីការបិទឬបើកនូវទីកន្លែងដែលមានការចាំបាច់។
កន្លងទៅនេះ យើងបានពិនិត្យឃើញថា (មាន)ករណីដែលមានការឆ្លងមនុស្សឆ្លងច្រើននៅក្នុងហាងមួយ ដែលយើងពិនិត្យឃើញថា បញ្ហាសំខាន់គឺការបំពានទៅលើសុវត្ថិភាពគម្លាតបុគ្គល និងការខ្វះវិធានការអនាម័យតាមការណែនាំរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល។ ក្នុងន័យនេះ ខ្ញុំសូមរំលឹកចំពោះអភិបាលខេត្ត/រាជធានីទាំងអស់ឱ្យបានជ្រាប សូមចុះតាមដាន ត្រួតពិនិត្យទីតាំងលក់ដូរទាំងអស់ ហើយផ្ដល់ការណែនាំឱ្យពួកគាត់អនុវត្តឱ្យបានត្រឹមត្រូវនូវវិធានការនានា ដែលចេញដោយក្រសួងសុខាភិបាល។ ប្រសិនបើទីកន្លែងនោះមិនព្រមអនុវត្តទេ សូមប្រើអំណាចរបស់រដ្ឋបាលខេត្ត/រាជធានី ដើម្បីបិទហាងនោះជាបណ្ដោះអាសន្នសិន។ យើងគ្មានជម្រើសណាផ្សេងឱ្យល្អជាងជម្រើសធានា(អោយមាន)គម្លាតសង្គម គម្លាតបុគ្គល ការពាក់ម៉ាស ការធ្វើអនាម័យ ទាំងអ្នកចូលទៅទិញ និងអ្នកលក់ ដែលយើងសង្កេតទៅឃើញនៅតាមហាងមួយចំនួន គឺពុំបានបំពេញគ្រប់គ្រាន់តាមលក្ខខណ្ឌតម្រូវរបស់ក្រសួងសុខាភិបាលនោះទេ។
ការថ្លោះធ្លោយរបស់អាជ្ញាធរនៅមូលដ្ឋាន ខេត្ត ខណ្ឌ ស្រុក ក្រុង ភូមិ ឃុំ និងសង្កាត់ គឺជាការថ្លោះធ្លោយ ដែលបណ្ដាលឱ្យកើតមាននូវរឿងឆ្លងតាមសហគមន៍នេះមួយផ្នែកផងដែរ ព្រោះអ្នកដែលចម្លងអាចមានលទ្ធភាពទៅចម្លង លុះត្រាតែមានលទ្ធភាពទៅកៀកជាមួយនឹងអ្នកដែលមិនមានជំងឺ។ ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំស្នើឱ្យអនុវត្តឱ្យបានហ្មត់ចត់ ម៉ឺងម៉ាត់ ជាមួយនឹងការអនុវត្តនូវគម្លាតសង្គម គម្លាតសុវត្ថិភាព ដែលក្នុងនោះគម្លាតពីបុគ្គលម្នាក់ទៅបុគ្គលម្នាក់ បន្ថែមទៅដោយការពាក់ម៉ាស។ ហើយ(ការពាក់)ម៉ាសនោះទៀតសោត នៅទីក្រុងភ្នំពេញខ្ញុំបានបញ្ចេញចំនួន ២ លាន និងម៉ាសពេទ្យចំនួន ១ លាន ទាំងអស់ ៣ លានម៉ាស។ ដូច្នេះ មិនអាចនិយាយថាខ្វះម៉ាសនោះទេ។ (ម៉ាស)ហ្នឹងសម្រាប់អ្នកក្រីក្រ។ តែសម្រាប់អ្នកដែលមានលទ្ធភាពចូលផ្សារ មានលុយទិញរបស់របរ ខ្ញុំគិតថា អ្នកទាំងនោះពិតជាមានលទ្ធភាពដើម្បីទិញម៉ាសយកមកពាក់នោះទៅហើយ។
ដូច្នេះ ខ្ញុំសូមស្នើដោយទទូចចំពោះហាងលក់ដូរទាំងអស់ អ្នកលក់ដូរ អ្នករកស៊ី អ្នកធ្វើដំណើរតាមដងផ្លូវ ត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការពាក់ម៉ាស ហើយការចូលទៅហាង និងការទទួលទាននានា ក៏ត្រូវអនុវត្តទៅតាមគម្លាតសង្គម ដែលបានកំណត់ដោយក្រសួងសុខាភិបាល និងការណែនាំច្រើនណាស់ហើយ។
ខ្ញុំសូមនិយាយដោយត្រង់ថា ខ្ញុំបានត្រៀមរួចរាល់អស់ហើយនូវព្រះរាជក្រឹត្យ និងសារលិខិតដើម្បីថ្វាយព្រះមហាក្សត្រ (ប្រកាស)ដាក់ប្រទេសក្នុងគ្រាមានអាសន្ន ព្រៀងនូវអនុក្រឹត្យ និងព្រៀងនូវលិខិតសម្រាប់ប្រធានរដ្ឋសភា និងព្រឹទ្ធសភារួចស្រេចទៅហើយ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនចង់ដើរទៅដល់ជំហានបែបនោះទេ ព្រោះវាធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជានឹងគាំងទាំងស្រុងតែម្ដង។ ប្រសិនបើបិទប្រទេស ឬបិទផ្នែកណាមួយរបស់ប្រទេស ដូចជារាជធានីភ្នំពេញ ឬខេត្តណាមួយនោះ វានឹងធ្វើឱ្យគាំងដំណើរការសេដ្ឋកិច្ច ជាពិសេសប៉ះពាល់ទៅដល់ការរកស៊ីរបស់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើង។
ប៉ុន្តែ យើងអាចខិតខំជំនួសតាមរយៈការប្រឹងប្រែងរបស់អាជ្ញាធរគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ ជាពិសេសការចូលរួមរបស់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើងតែម្ដង។ សូមបងប្អូនទាំងអស់គ្នាធ្វើការយោគយល់ចំពោះស្ថានការណ៍ មិនមែនសម្រាប់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នរណាម្នាក់ទេ របស់បុគ្គលណាទេ ក៏ប៉ុន្តែសម្រាប់ផ្ទាល់របស់សាម៉ីខ្លួនតែម្ដង។ តាំងពីគ្រាដំបូង ខ្ញុំបាននិយាយថា យើងចាប់ផ្ដើមពីមនុស្សម្នាក់ៗ បើបុគ្គលម្នាក់ៗ មិនអាចនឹងធ្វើកិច្ចការនេះបានទេ វានឹងចម្លងទៅដល់ក្រុមគ្រួសារ បន្ទាប់ទៅចម្លងចូលទៅក្នុងសហគមន៍របស់យើង ដែលវានឹងបំផ្លិចបំផ្លាញធ្ងន់ធ្ងរចំពោះប្រទេសជាតិរបស់យើង។
ខ្ញុំបានស្នើក្នុងដំណោះស្រាយដំបូង (ដោយ)បានបញ្ជាក់ថា រយៈពេល ១៥ ថ្ងៃ គឺជារយៈពេលដ៏លំបាក។ យើងគ្រប់គ្រងបាន ឬមិនបាន គឺស្ថិតនៅក្នុងរយៈពេល ១៥ ថ្ងៃ។ តាំងពីថ្ងៃទី ៣០ រហូតមកដល់ពេលនេះ មានរយៈពេល ៦ ថ្ងៃរួចមកហើយ។ ក្នុងរយៈពេល ៦ ថ្ងៃនេះ យើងពិនិត្យឃើញថា ទើបនឹងថ្ងៃនេះទេ ដែលអត្រាឆ្លងគឺមានចំនួនតិច គឺមានត្រឹមតែ ១ នាក់ ប៉ុណ្ណោះ ប្រៀបធៀបទៅនឹងប៉ុន្មានថ្ងៃមុនមានចំនួនច្រើន។ ក៏ប៉ុន្តែ នេះក៏មិនមែនមានន័យថា យើងបានបញ្ចប់នូវស្ថានការណ៍សហគមន៍ ២៨ វិច្ឆិកា នោះទេ។
យើងត្រូវបន្តការខិតខំ (ព្រោះយើង)មិនដឹងថា ជំងឺនេះវាលាក់ខ្លូននៅទីណាតទៅទៀត ដូច្នេះ សូមស្នើឱ្យគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់មានការប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយហាងខ្លះដែលត្រូវបិទ ក៏សូមឱ្យមានការបិទមួយរយៈ ដើម្បីពិនិត្យមើលបុគ្គលិកនៅទីនោះ បាញ់ថ្នាំសម្លាប់(មេរោគ) រួចហើយចាំបើកឡើងវិញ ក៏មិនទាន់យឺតពេល ជាជាងយើងទុកឱ្យហាងនោះក្លាយទៅជាជម្រកនៃជំងឺ ដែលក្រោយមកយើងមិនអាចនឹងស្ដារឡើងវិញបាន។
ខ្ញុំសង្ឃឹមថា បងប្អូនទាំងអស់នឹងមានការយោគយល់ អធ្យាស្រ័យជាមួយនឹងសភាពការណ៍ ដែលបាននិងកំពុងកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសរបស់យើង។ សូមបងប្អូនមេត្តាបន្តពាក់ម៉ាស។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ប្រជាជនរបស់យើងភាគច្រើនមិនខ្វះលុយទិញម៉ាសនោះទេ។ ឯសម្រាប់ម៉ាសដែលបានបញ្ចេញរហូតមកដល់ពេលនេះ គឺមានច្រើនលានម៉ាសរួចទៅហើយ ទាំងខាងក្រសួងសុខាភិបាល វិស័យឯកជន ក៏ដូចជារាជរដ្ឋាភិបាលក៏បានបញ្ចេញ ៣ លានម៉ាស សម្រាប់ទីក្រុងភ្នំពេញ និង ១ លានម៉ាស សម្រាប់ខេត្តសៀមរាប ដូច្នេះចំនួនម៉ាសដែលយើងបញ្ចេញគឺរាប់លានម៉ាសឯណោះ។ វាមិនថ្លៃទេ វាមិនលំបាកទេនៅក្នុងការពាក់ម៉ាស បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងការដែលយើងកើតជំងឺ។
សង្ឃឹមថា ប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើងចូលរួមដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ ដើម្បីបញ្ចប់បញ្ហាការឆ្លងនៅក្នុងសហគមន៍ ដែលមកដល់ពេលនេះ យើងកំណត់បានអត្តសញ្ញាណពីការខុសគ្នារវាងជំងឺដែលជាព្រឹត្តិការណ៍ ៣ វិច្ឆិកា និងព្រឹត្តិការណ៍សហគមន៍ ២៨ វិច្ឆិកា និងក៏កំណត់បានអត្តសញ្ញាណនៃអ្នកដែលបានឆ្លងមុនគេនោះដែរ ដែលក្រសួងសុខាភិបាលបានប្រកាសផ្សាយអំពីឈ្មោះ និងរូបថត អ្នកដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធទាំងឡាយ រួមទាំងទីកន្លែងដែលកើតមាននូវមេរោគនេះ ហើយមនុស្សដែលមានការពាក់ព័ន្ធ ត្រូវប្រញាប់ប្រញាល់ទៅរកគ្រូពេទ្យដើម្បីយកសំណាក និងដាក់ខ្លួនឱ្យនៅដាច់ដោយឡែក។
ខ្ញុំសូមរំលឹកជាថ្មីម្ដងទៀត ជូនចំពោះអាជ្ញាធរ ជាពិសេសអភិបាលខេត្ត/រាជធានី យកចិត្តទុកដាក់ពិនិត្យមើលតាមហាងទាំងអស់នៅក្នុងដែនសមត្ថកិច្ចរបស់ខ្លួន ដើម្បីណែនាំឱ្យពួកគាត់អនុវត្តឱ្យបានត្រឹមត្រូវតាមការណែនាំរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល ទាំងអ្នកលក់ ទាំងអ្នកចូលទៅទិញ ត្រូវតែមានការកំណត់ឱ្យច្បាស់ ហើយប្រសិនបើមិនមានការស្ដាប់(តាមការណែនាំ)នោះទេ សូមប្រើសិទ្ធិក្នុងការបិទទីកន្លែងនោះជាបណ្ដោះអាសន្ន ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាកុំឱ្យរីករាលដាលនៅតាមទីកន្លែងដែលខ្វះនូវការយកចិត្តទុកដាក់ និងខ្វះការអនុវត្តទៅតាមការណែនាំរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល។
ខ្ញុំសូមឱ្យអនុវត្តឱ្យបានហ្មត់ចត់។ ខ្ញុំបានធ្វើការណែនាំច្រើនហើយ។ ខ្ញុំបានប្រគល់សិទ្ធិអំណាចឱ្យឯកឧត្ដម លោកជំទាវ ដែលជាអភិបាលរាជធានី/ខេត្តរួចរាល់អស់ហើយ បញ្ហាដែលនៅសល់គឺស្ថិតនៅត្រង់ការអនុវត្ត។ មិនអាចរង់ចាំតែគ្រូពេទ្យ មិនអាចរង់ចាំតែមន្ទីរសុខាភិបាល ក្រសួងសុខាភិបាល ទៅពិនិត្យគ្រប់តែហាង គ្រប់តែកន្លែងលក់ដូរនោះទេ។ នេះគឺជាសមត្ថកិច្ចរបស់អភិបាលខេត្ត/រាជធានីទាំងអស់ ដែលត្រូវបំពេញនេះ។ សូមធ្វើកិច្ចការងារនេះឱ្យបានហ្មត់ចត់ និងជោគជ័យ។ សូមអរគុណ៕
